θεόπλευρος

θεόπλευρος, -ον (AM)

1. αυτός που βρίσκεται στο πλευρό τού θεού

2. (για τη λόγχη) αυτός που διαπερνά το πλευρό τού θεού.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο-* + -πλευρος (< πλευρά), πρβλ. ισό-πλευρος, τετρά-πλευρος].